Τα παιχνίδια του μυαλού, είναι τα πιο επικίνδυνα
Πόσο δύσκολα είναι τα βράδια, εκεί που με όλο μου το είναι θα ήθελα να είμαι στην αγκαλιά σου. Να χαθώ, να σβήσω, να παραδοθώ, να σταθώ ανυπεράσπιστη μπροστά σου, χωρίς ταμπού, χωρίς φόβους, χωρίς τέρμα! Σε θέλω διαολεμένα, δαγκώνω τα χέρια μου μήπως καταφέρω και κατευνάσω την τρικυμία πονώντας με. Αλλά νόημα δεν έχει κανένα!
Εκεί λοιπόν σε φαντάζομαι δίπλα μου στο κρεβάτι και μόνο με το άγγιγμα σου το δέρμα μου να πυρακτώνεται. Δεν φοβάμαι να απογυμνωθώ μπροστά σου ψυχικά και σωματικά. Χαμογελάς και σβήνει ο κόσμος γύρω μας. Γίνομαι έρμαιο στα χέρια σου και αυτό με κάνει να ανατριχιάζω. Σου αρέσει αυτό… Αλλά να σου πω ένα μυστικό έμενα πιο πολύ με τρελαίνει.
Δεν υπάρχει βιασύνη, όχι δεν χωράει εδώ. Όλα θα γίνουν αργά, η κορυφή της ηδονής θα έχει δρόμο. Τα μάτια γυαλίζουν πρωτόγονα, τα χείλη πονάνε από τα φιλιά και η βουτιά στο «χάος» είναι υπέροχη! Χάδια και φιλιά να αφήνουν σημάδια ανεξίτηλα σε κάθε εκατοστό των κορμιών, τα δόντια δαγκώνουν, η ένταση τα οδηγεί.
Αφήνομαι σε σένα χωρίς να με νοιάζει τίποτα, εδώ είμαστε οι δυο μας, μοιάζει με μάχη εραστών. Οι ρόλοι αντιστρέφονται ο κυρίαρχος αλλάζει πρόσωπα ανάμεσα μας συνεχώς, λατρεύω να μην αντέχεις άλλο και εγώ να σε καθυστερώ! Τρέμεις, διεκδικείς, διψάς, απαιτείς.. Λατρεύω τις αλλαγές που φέρνει η ένταση και ο πόθος στο βλέμμα σου.
Παίζουμε με τα όρια, η υποταγή διεκδικείται και επιβάλλεται. Κι εκεί που οι αντοχές της αναμονής σπάνε μια μια, εκεί που τα σώματα πονάνε και θυμώνουν τότε θα έρθει η ένωση, ναι τότε!
Οι ανάσες κόβονται, χάνεται ο χρόνος, οι φωνές δυναμώνουν. Αν είναι έτσι η κόλαση ας μείνουμε εδώ! Κι έρχεται η κορύφωση, οι ψυχές αιωρούνται και χαμογελάνε.. Τα νύχια μπήζονται στις σάρκες, τρέμω και τρέμεις και εκεί έρχεται η ανακούφιση και η γαλήνη. Το ανθρώπινο σύμπλεγμα χαλαρώνει, μια αγκαλιά και οι παλμοί αρχίζουν και ηρεμούν..
Καληνύχτα αγάπη μου!
Χριστίνα Ρογκάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια: